اولویت‌بندی عوامل مؤثر بر توانمندسازی کارکنان با استفاده از روش تحلیل فرایند شبکه ANP(مطالعه موردی معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی تهران)

     ازآنجا‌که تعداد و ترکیب عوامل مؤثر بر توانمند­سازی نیروی انسانی در سازمان­های مختلف به‌دلیل اختلاف در ویژگی­های محیط داخلی و خارجی متفاوت است؛ بنابراین این پژوهش با هدف اولویت‌بندی عوامل مؤثر بر توانمندسازی نیروی انسانی از دیدگاه مدیران و کارشناسان معاونت درمان «دانشگاه علوم پزشکی تهران» اجرا شد تا ضمن فراهم‌کردن مبنایی برای تصمیم‌های مدیران منابع انسانی در زمینه برنامه‌ریزی و نگهداری نیروی انسانی، موجب کاهش هزینه­های ناشی از ترک خدمت کارکنان شود. مطالعه توصیفی حاضر به‌صورت مقطعی در نیمه دوم سال 1393 انجام گرفت. مدیران و کارشناسان معاونت درمان «دانشگاه علوم پزشکی تهران» جامعه آماری پژوهش را تشکیل می‌دادند. در این پژوهش از مدل سه‌عاملی «کانگرو کانانگو» برای بررسی و تحلیل استفاده شد. ابزار گردآوری داده­ها، پرسشنامه پژوهشگر‌ساخته‌ای بود که روایی آن به‌صورت محتوایی تأیید و برای بررسی پایایی از شاخص نرخ سازگاری استفاده شد. هر سه بخش دارای پایایی لازم بودند؛ بنابراین کل الگو نیز سازگار خواهد بود. برای بررسی ‌و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی استفاده شد. ابتدا نوع توزیع داده­ها تعیین شد؛ سپس با استفاده از روش فرآیند تحلیل شبکه‌ای ANP سنجش صورت گرفت. رعایت عوامل مربوط به راهبردهای مدیریتی سازمان با وزن 73 درصد مهم‌ترین دسته از عوامل مؤثر بر بهره‌وری نیروی انسانی شناخته شد. متغیر شرایط سازمانی در رده دوم و منابع خود کارآمدی در رده سوم اهمیت قرار داشتند.برنامه‌ریزی آموزشی طبق نیاز، ایجاد جوّ صمیمیت و رفاقت میان کارکنان، برقراری یک نظام ارزیابی عملکرد سازمان‌یافته در اداره، اصلاح نظام‌های استخدامی و ساختارهای تشکیلاتی، تفویض اختیار به مدیران سطوح میانی و سرپرستی برای تصمیم‌گیری، غنی‌سازی شغلی، اجرای برنامه­های تشویقی می‌تواند در افزایش توانمندسازی نیروی انسانی و درنتیجه ارتقای نظام سلامت معاونت درمان مؤثر باشد.